บทความเหล่านี้เป็นการสนทนายามว่างระหว่างหลานกับคุณตา

(แกจะชอบเล่าเรื่องพระวัดนู้นวัดนี้ให้ฟังยามแกว่างๆครับ)

 

หลาน: คุณตา เนี่ยรู้จักวัดสามง่ามมานานแล้วใช่ป่ะครับ

ตา: ใช่แล้ว ตารู้จักวัดสามง่ามมาตั้งแต่หนุ่มๆ แล้วตาชอบสะสมพระ

หลาน แล้วคุณตารู้จักหลวงปู่แย้มใช่ไหมครับ

ตา: อืม...รู้จัก รู้ไหมตาเคยเจอหลวงพ่อเต๋ด้วย

หลาน: จริงเหรอครับ ท่านเป็นอย่างไรบ้างใจดีไหม เก่งสมที่คนรุ่นหลังเล่าลือไหมครับ

ตา: แน่นอน หลวงพ่อเต๋ แกเก่งมาก รู้จักไอ้ตี๋ใหญ่ป่ะ มันก็เป็นศิษย์แกเหมือนกัน เหล่าบรรดาเสือๆ ทั้งหลายแหละ

หลาน: แล้วกุมารทองหลวงปู่หละครับ

ตา: กุมารของหลวงพ่อเต๋ เรียกว่าตุ๊กตาทอง ท่านร่ำเรียนวิชามาเยอะทั้งเรื่องเหนียว แคล้วคลาด เมตตา ครบหมด ท่านเก่งมากนะ ตาเคยมีอยู่ครั้งหนึ่งที่เคยพาแหม่มไปวัด แหม่มมันจ้างตาไปบอกว่าอยากได้ตุ๊กตาทอง ตาก็พาไปตอนนั้นแถวนั้นเป็นป่าดง อันตรายมากๆ พอตาเจอหลวงพ่อหลวงพ่อก็พรมน้ำมนต์ให้ พร้อมกับเข็กหัวตาด้วย แล้วท่านก็ให้ผ้ายันต์มา กับองค์ตุ๊กตาทองมาแต่เป็นองค์เล็ก ๆ นะ เนี่ยรู้ป่าวว่า ก่อนจะซื้อเสื้อผ้าใส่เองต้องให้ตุ๊กตาทองก่อน แล้วค่อยขอเขามาใส่ได้ ส่วนความเฮี้ยนถามแม่แกได้ว่าเป็นอย่างไร แม่แกเจอตอนเมื่อก่อนแม่แกยังเด็ก ๆ ประมาณสิบห้ากว่าๆ ตอนกลางคืนแม่แกอ่ะเห็นเด็กสองคนเดินบนมุ้งแล้วก็บอกองค์แรกว่า "เดินไปซิ...เดินไปซิ" พอแม่เงยหน้ามองถึงกับกรีดร้องลั่นบ้าน พอเช้ามาแม่ของยายแกมีวิชา เลยเอาไปปล่อย เพราะน้าแก แม่แก อยู่กันไม่ได้เลยคอยแกล้งตลอด เลยพักหลังไปหาหลวงพ่ออีกหลวงพ่อให้เอาองค์ใหญ่ไป แล้วกำกับมาดีมาก เลยไม่มีเรื่องเกิดอีก

หลาน: จริงเหรอครับ เสียดายองค์นั้นจัง  

ตา: ยังมีอีกนะ ตาเคยพารถไปให้หลวงพ่อเต๋เจิมด้วยตอนได้รถมาใหม่ๆ ประวัติก็คือถ้าให้หลวงพ่อเจิมแล้ว จะต้องชนก่อนหนึ่งครั้ง แล้วหลังจากนั้นจะไม่เป็นอะไรเลย นี่คือเคล็ดแก แล้วก็จริงๆด้วยนะ

หลาน: โหหห อยากเจอท่านจังเลยอ่ะคุณตาเสียดายจัง

ตา: ก็หลวงปู่แย้มของเอ็งไง ความขลังไม่แพ้อาจารย์หลอก ทุกอย่างเราต้องเชื่อมั่น ยึดมั่น ไม่เลาะแหละ พอไม่มีปฏิหารก็เปลี่ยน ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ไม่ต้องใช้อะไรเลยเสียดีกว่า ส่วนเรื่องของๆหลวงพ่อเมื่อก่อนแกไม่เคยคิดราคาเลยนะ แล้วแต่จะใส่ทำบุณให้ ซึ่งท่านมีเมตตาจิตมากๆ สมกับเป็นเกจิอาจารย์แท้ๆ